اندر غزل خویش نهان خواهم گشتن
تا بر لب تو بوسه زنم، چونش بخوانی!
یک روز قوّال پیش شیخ ما این بیت می خواند:
اندر غزل خویش نهان خواهم گشتن
تا بر دو لبت بوسه دهم (/زنم) چونش بخوانی
شیخ از قوّال پرسید که این بیت کراست؟ گفت: عماره (مروزی) گفته است. شیخ برخاست و با جماعت صوفیان به زیارت خاک عماره شد.
