عشق آمد!

عشق آمد و آتشی به دل در زد		تا دل به گزاف لاف دلبر زد
آسوده بدم نشسته در کنجی		کامد غم عشق و حلقه بر در زد
شاخ طربم ز بیخ و بن برکند		هر چیز که داشتم به هم بر زد
گفتند که سیم‌بر نگار است او		تا رویم از آرزوی او زر زد
طاوس رخش چو کرد یک جلوه		عقلم چو مگس دو دست بر سر زد
از چهره‌ی او دلم چو دریا شد		دریا دیدی که موج گوهر زد
عطار چو آتشین دل آمد زو  (عطار)		هر دم که زد از میان اخگر زد